วันศุกร์, 10 มกราคม 2568
  

ฉันร้องไห้หลังจากอ่านคำตัดสินของผู้พิพากษาคนนี้เกี่ยวกับเด็กอายุ 15 ปี…

นี่คือเด็กชายอายุสิบห้าปี…. เขาถูกจับได้ว่าขโมยขนมปังจากร้านค้าแห่งหนึ่ง เมื่อพยายามจะหนีจากการควบคุมของยาม ชั้นวางของในร้านก็ล้มเสียหายด้วย

ผู้พิพากษาได้ยินความผิดและถามเด็กชายว่า “เธอขโมยอะไรไปจริงๆเหรอ ขนมปังกับชีส(เนย)หนึ่งก้อนเหรอ”

เด็กชายตอบโดยก้มหน้าลง: – “ครับ”

ผู้พิพากษา: – “ทำไม”

เด็กชาย: – “ผมต้องการมันครับ”

ผู้พิพากษา: – “เธอซื้อไม่ได้เหรอ”

เด็กชาย: – “ผมไม่มีเงินครับ”

ผู้พิพากษา: – “ก็ขอจากครอบครัวซิ”

เด็กชาย: – “ผมมีเพียงแม่ที่บ้าน แม่ป่วยและตกงานครับ”

ผู้พิพากษา: – “เธอไม่ทำอะไรเลยเหรอ”

เด็กชาย: – “ผมเคยล้างรถ เมื่อผมขอหยุดงานเพื่อดูแลแม่หนึ่งวัน ผมก็ถูกไล่ออก”

ผู้พิพากษา: – “เธอไม่ขอความช่วยเหลือจากใครเลยเหรอ?”

เด็กชาย: – “ผมออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ไปขอความช่วยเหลือประมาณ 50 คน แต่ไม่มีใครช่วยเหลือเลย ดังนั้นที่สุดผมจึงตัดสินใจทำแบบนี้ครับ”

*เมื่อการสอบสวนสิ้นสุดลง ผู้พิพากษาก็ประกาศคำตัดสิน

… “การขโมยและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการขโมยขนมปังโดยเด็กที่หิวโหย เป็นอาชญากรรมที่น่าอับอายมาก และเราทุกคนต้องรับผิดชอบต่ออาชญากรรมนี้”

“ทุกคนในศาลนี้ รวมทั้งผม มีความผิดและเป็นผู้กระทำความผิด ดังนั้นทุกคนที่อยู่ที่นี่จะถูกปรับคนละสิบเหรียญ(300 บาท) ไม่มีใครสามารถออกไปจากที่นี่ได้ โดยไม่จ่ายเงินสิบเหรียญ”

เมื่อพูดเช่นนี้ ผู้พิพากษาก็หยิบเงินสิบเหรียญออกจากกระเป๋าของเขา แล้วหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียนชื่อตามลำดับ: ‘นอกจากนี้ ผมปรับร้านค้าหนึ่งพันเหรียญ (30,000บาท) สำหรับการจับเด็กที่หิวโหยให้กับตำรวจ’

‘หากไม่ชำระภายใน 24 ชั่วโมง ศาลจะสั่งปิดร้าน’ นอกจากนี้ ตำรวจยังถูกปรับเป็นจำนวนเท่ากันในข้อหาจับเด็กที่หิวโหยมาขึ้นศาล ‘โดยให้ค่าปรับทั้งหมดแก่เด็กคนนี้เต็มจำนวน ศาลให้อภัยเด็กคนนั้น’

หลังจากได้ยินคำตัดสิน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของผู้คนที่อยู่ในศาล เด็กชายคนนั้นถูกปลดกุญแจมือออกด้วย เด็กชายเฝ้ามองผู้พิพากษาครั้งแล้วครั้งเล่าที่หลั่งน้ำตาออกมาเช่นกัน

สังคม ระบบ และศาลของเราเห็นด้วยสำหรับการตัดสินใจเช่นนี้หรือไม่?

*ถ้าคนหิวถูกจับได้ว่าขโมยขนมปัง พลเมืองประเทศนั้นควรจะละอายใจ

หากสิ่งนี้สัมผัสหัวใจของคุณ:

จงเลือกช่วยเหลือสักคนหนึ่ง… คนรอบข้างไม่ควรเข้านอนโดยขาดอาหาร’*

ได้โปรด ฉันขอร้องคุณ หากคุณรู้สึกประทับใจกับบทความนี้ ก่อนที่คุณจะทำอย่างอื่น ให้มองไปรอบๆและช่วยให้ใครบางคนมีความสุข ไม่ว่าคุณจะเล็กแค่ไหน คุณก็ยังดีกว่าบางคน คุณไม่จำเป็นต้องรวย

จงให้ จากสิ่งเล็กน้อยที่คุณมี ขอบคุณ

+++

ฟ. วีระ อาภรณ์รัตน์ แปล

19 มกราคม 2022

////////////////////////////////////

I WEPT AFTER READING THIS JUDGE’S SENTENCE ON A 15 YEAR OLD BOY…

+++

This was a fifteen year old boy…. He was caught stealing bread from a store. On trying to escape from the hold of the guard, a shelf of the store was also broken.

The judge heard the crime and asked the boy, “Did you really steal something, a loaf of bread and cheese?”

The boy responded by looking down.;- “Yes.”

Judge: – “Why?”

Boy: – “I needed it.”

Judge: – “Couldn’t you have bought?”

Boy: – “There was no money.”

Judge: – “Take it from the family.”

Boy: – “There is only a mother in the house. Sick and unemployed.

Judge: – “You don’t do anything?”

Boy: – “Used to wash a car. When I took a day off to take care of my mother, I was fired.”

Judge: – “Don’t you ask someone for help?”

Boy: – “Had left the house since morning, went to about fifty (50) people, but no help; so, I decided to take this step at the very end.”

*When the arguments ended, the judge began to pronounce the verdict;

… “the theft and especially the stealing of Bread by a hungry boy is a very shameful crime and we are all responsible for this crime.”

Every person in the court, including me, is guilty and a perpetrator, so every person present here is fined ten dollars each. No one can get out of here without giving ten dollars.”

Saying this, the judge took ten dollars out of his own pocket and then picked up the pen and started writing name accordingly:

– ‘In addition, I fine the store a thousand dollars for handing over a hungry child to the Police.’

‘If the penalty is not deposited within 24 hours, the court will order to seal the store.’ also the Police is fined the same amount for charging a hungry boy to court.

‘By giving the full amount of fine to this boy, the court asks for forgiveness from that boy.’

After hearing the verdict, tears were pouring from the eyes of the people present in the court, that boy’s handcuffs were also untied. The boy was watching the judge again and again, who came out hiding his tears.

Are our society, systems and courts ready for such a decision?

*if a hungry person is caught stealing bread, then the people of that country should be ashame.

If this touches your heart:

chose someone to give succour… People around you should not sleep without food’*

PLEASE I AM BEGGING YOU IF YOU’RE MOVED BY THIS MESSAGE, BEFORE YOU DO ANYTHING ELSE, LOOK AROUND YOU AND MAKE SOMEBODY HAPPY, NO MATTER HOW SMALL, YOU ARE BETTER THAN SOME PEOPLE, YOU DON’T NEED TO BE RICH TO GIVE FROM THE LITTLE YOU HAVE. THANK YOU