31 กรกฎาคม
ระลึกถึง นักบุญ อิกญาซีโอ แห่งโลโยลา พระสงฆ์
(St Ignatius of Loyola, Priest, memorial)
นักบุญอิกญาซีโอ เกิดเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1491 เมื่อรับศีลล้างบาปได้รับชื่อว่า Inigo เป็นลูกคนสุดท้ายในจำนวน 13 คนที่เกิดจากคู่สามีภรรยาที่สืบเชื้อสายมาจากตระกูลขุนนาง คือ Beltran Yanezde Onaz และ Maria Saenz de Licona โดยเกิดในปราสาทของครอบครัวที่โลโยลา ซึ่งอยู่ทางภาคเหนือของประเทศสเปน โตเป็นหนุ่มก็ทำงานด้านการทหาร ต่อมาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากการโจมตีที่เมือง Pamplona เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ได้รับมีความรุนแรงมาก ท่านได้รับการผ่าตัดหลายครั้งเพื่อรักษาขาของท่านเพื่อให้สามารถพอที่จะเดินได้ จากการผ่าตัดเหล่านี้ทำให้ขาข้างขวาของท่านสั้นลงกว่าแต่ก่อน ซึ่งจะต้องเป็นเช่นนี้ไปตลอดชีวิต อาชีพของการเป็นทหารก็สิ้นสุดลงโดยสิ้นเชิง ในช่วงเวลาที่ต้องรักษาตัว และพักเพื่อฟื้นฟูร่างกายอย่างยาวนานนั้น ท่านได้กลับใจอย่างลึกซึ้ง และมีแรงดึงดูดให้มีกระแสเรียกของการเป็นนักบวช ทั้งนี้ เพราะในช่วงนี้ท่านได้อ่านหนังสือบำรุงศรัทธามากมาย เกี่ยวกับชีวิตของพระคริสตเจ้า และประวัติของบรรดานักบุญทั้งหลาย ถึงกับทำให้ท่านตระหนักว่า ชีวิตของท่านช่างว่างเปล่าและไร้ค่า ท่านถามตนเองว่า “ถ้าบรรดานักบุญสามารถทำเช่นนี้ได้ แล้วทำไมฉันจะทำบ้างไม่ได้”
หลังจากที่ท่านฟื้นจากการบาดเจ็บรุนแรงจนสามารถที่จะเดินได้แล้ว ท่านก็เริ่มต้นการเดินทางแสวงบุญไปยังแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ เพื่อจะได้จูบผืนดินที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเคยดำเนินผ่าน และท่านได้เริ่มทำการใช้โทษบาปอย่างเคร่งครัด ท่านคิดว่าแผนการของท่านที่จะหันมารับใช้พระเจ้า และเพื่อเทิดเกียรติแด่พระแม่มารีย์ที่ท่านรักนั้น ได้รับการยืนยันโดยภาพนิมิตพระแม่มารีย์และพระกุมารเยซูที่ท่านได้มีประสบการณ์ในค่ำคืนหนึ่ง ซึ่งทำให้ท่านได้รับความบรรเทาใจเป็นอย่างมาก ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1522 ท่านได้ไปเยี่ยมอารามเบเนดิกตินที่เป็นที่แสวงบุญที่เรียกว่า “พระแม่มารีย์แห่งมอนต์เซร์รัต (Santa Maria de Montserrat) ที่นี่เอง ท่านได้พิจารณาบาปในอดีตอย่างละเอียด ได้สารภาพบาป ได้ยกเสื้อผ้าราคาแพงให้กับคนยากจนที่ท่านพบ และไปสวมเสื้อผ้ากระสอบใช้โทษบาป แล้วนั้น ได้แขวนดาบและกริชของท่านไว้ที่แท่นของแม่พระ ในขณะที่ใช้เวลาตื่นเฝ้าที่สักการสถานตลอดทั้งคืน หลังจากนั้น ท่านเดินไปเมือง Manresa ที่อยู่ใกล้ๆนั้น และใช้เวลาประมาณหนึ่งปี เพื่อแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้า
เมื่ออายุ 33 ปี ท่านได้เริ่มเรียนภาษาลาตินกับพวกเด็กนักเรียนที่เมืองบาร์เซโลนา และอุทิศเวลาในอีกสิบเอ็ดปีต่อมาในการศึกษาวิชาปรัชญา และ เทววิทยา จากหลายๆมหาวิทยาลัย ที่กรุงปารีสในปี ค.ศ. 1535 ท่านได้จบการศึกษาปริญญาโท และเป็นที่นี่เองที่ท่านสามารถทำให้ชายหนุ่มหกคนหันมาเจริญชีวิตแบบเดียวกับท่าน สองในหกคนนั้นก็มีชื่อของนักบุญ Peter Faber และนักบุญฟรังซิส เซเวียร์ อยู่ด้วย
ในเช้าของวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1534 ในวัดน้อยที่ชื่อว่าวัดนักบุญเปโตร ที่ Montmartre นักบุญอิกญาซีโอ และเพื่อนอีกหกคน ซึ่งมีเพียงคนเดียวที่เป็นพระสงฆ์ได้ทำการปฏิญาณอย่างสง่าสำหรับงานที่พวกเขามุ่งจะอุทิศชีวิตตลอดไปเพื่อรับใช้
ในปี ค.ศ. 1539 อิกญาซีโอ พร้อมกับ Peter Faber และฟรังซิส เซเวียร์ ก็ได้ก่อตั้งคณะแห่งพระเยซูเจ้า (The Society of Jesus) หรือที่เรียกกันว่า คณะเยสุอิต (The Jesuits) คณะนี้ได้รับการรับรองในปี ค.ศ. 1540 โดยพระสันตะปาปาปอลที่ 3 (Pope Paul III) อิกญาซีโอ ได้รับเลือกเป็นเจ้าอธิการคนแรกของคณะนักบวชนี้
อิกญาซีโอได้เริ่มส่งเพื่อนๆของท่านไปเป็นมิชชันนารีทั่วยุโรป เพื่อก่อตั้งโรงเรียน วิทยาลัย และสามเณราลัยขึ้นมา ท่านได้เขียนธรรมนูญของคณะขึ้นมา ซึ่งไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องเครื่องแบบนักบวช กิจกรรมศรัทธาส่วนรวม แต่กลับระบุให้สมาชิกของคณะอุทิศตนตลอดเวลาในงานเทศน์สอน ฟังสารภาพบาป ให้คำแนะนำฝ่ายวิญญาณ จัดการศึกษาให้เด็กๆในโรงเรียน และวิทยาลัย
คณะเยสุอิตเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีจำนวนสมาชิกมากขึ้น เพียงเวลาไม่นานก็โดดเด่นขึ้นมาในเมืองต่างๆของประเทศอิตาลี พวกเขาเอาใจใส่บรรดาคนยากจนและคนเจ็บไข้ เทศน์สอนตามถนน อธิบายความจริงของคาทอลิกในภาษาที่เรียบง่ายและตรงๆ และเน้นให้รับศีลศักดิ์สิทธิ์บ่อยๆ ประเทศอื่นๆในยุโรปก็รับรู้ถึงอิทธิพลนี้ด้วย และรวมไปถึงดินแดนมิสซังต่างๆอีกด้วย ภารกิจของคณะจึงไปปรากฏในอาฟริกา อเมริกา อินเดีย และแม้กระทั่งญี่ปุ่น เมื่ออิกญาซีโอสิ้นชีพ คณะของท่านที่ก่อตั้งมาได้ 16 ปีนั้นก็มีสมาชิกนับได้พันคน และมีบ้านของคณะมากกว่า 100 แห่ง
อิกญาซีโอสิ้นชีพที่กรุงโรมวันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1556 ได้รับการแต่งตั้งเป็นบุญราศีโดยพระสันตะปาปาปอลที่ 5 (Pope Paul V) เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1609 และได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญ โดยพระสันตะปาปาเกรโกรี ที่ 15 (Pope Gregory XV) เมื่อวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 1622 และได้รับการประกาศให้เป็นองค์อุปถัมภ์ของการฟื้นฟูจิตใจ และการเข้าเงียบ โดยพระสันตะปาปาปีโอ ที่ 11 (Pope Pius XI) ในปี ค.ศ. 1922
(ถอดความและเรียบเรียงโดย คุณพ่อวิชา หิรัญญการ
Based on : (1) Saint Companions For Each Day ; by A.J.M. Mausolfe และ J.K. Mausolfe
(2) Wikipedia)
